Wpis z 3 grudnia 2013 roku:

Z ilustracjami Roberto Innocentiego zerknęłam się pierwszy raz, kiedy wydawnictwo Media Rodzina wydało „Pinokia” w nowym przekładzie Jarosława Mikołajewskiego. Na Targach Książki w Krakowie musiałam stoczyć ze sobą ciężką walkę, żeby nie kupić tej książki – tak mnie zachwyciła. Tłumaczyłam sobie racjonalnie, że mamy już w domu „Pinokia” z ilustracjami Szancera, a Najmłodsza z moich córek kilka dni wcześniej skończyła omawiać tę lekturę w szkole. Więc szansa na to, że ktoś w naszym domu sięgnie jeszcze po przygody drewnianego pajacyka, była bliska zeru. Za to cena… można powiedzieć, ze wręcz przeciwnie 😉

”Dom” to druga książka ilustrowana przez Innocentiego, która ukazała się w Polsce. Sięgnęłam po nią z wielkim zainteresowaniem… by skonstatować, że jest to książka tyleż piękna co zaskakująca.

Na piętnastu dwustonicowych ilustracjach, pełnych szczegółów i bohaterów drugiego planu, opowiada on stuletnią historię pewnego domu – od początku do końca dwudziestego stulecia. Widzimy, jak został podniesiony z ruiny i jak toczy się w nim życie – narodziny, śmierć, wesele, pogrzeb, żniwa, winobranie, wyjazdy, powroty… Trochę jak w „Czterech stronach czasu” Iwony Chmielewskiej.

Tym, co mnie zaskoczyło, był tekst J. Patricka Lewisa. Najpierw pomyślałam, że jest on tam w ogóle niepotrzebny, a same ilustracje opowiedziały by tę historię dużo lepiej. One są są pełne treści, natomiast towarzyszące im wiersze… jakoś tak… nie porwały mnie 😦

Potem przyszło mi do głowy, że może to tłumaczka (przepraszam za kolokwializm) dała ciała ? Doszłam do wniosku, że panią Małgorzatę Pasicką po prostu przerosło przełożenie wiersza wierszem, że rymowanie nie jest jej domeną. Tymczasem, po zapoznaniu się z tekstem oryginału (i skonsultowaniu tego z osobami znającymi angielski zdecydowanie lepiej ode mnie), muszę ją za te moje podejrzenia serdecznie przeprosić.

Mówi się, że tłumaczenia są albo wierne, albo piękne. To jest wierne, a co do piękności… Cóż – też można powiedzieć, że również została oddana wiernie 😉 Co prawda Najmłodsza stwierdziła, że się czepiam, bo wiersz się rymuje, więc wszystko jest OK, ale mnie najbardziej podobał się wstęp, który jest napisany prozą.

Zastanawiam się nad adresatem tej książki – wygląda, jakby była dla dzieci, ale jej tekst raczej do nich nie przemówi. Mogą ją sobie po prostu pooglądać, bo jest co. Dorośli ? Może, choć ja też z większą przyjemnością ją przeglądałam niż czytałam 😉

Roberto Innocenti (ilustr.) & J. Patrick Lewis (tekst) „Dom”, przekł.: Małgorzata Pasicka, wyd.: Bona, Kraków 2012